Trauma własna i pokoleniowa a hipnoza
CZYM JEST TRAUMA I JAK JĄ ROZPOZNAĆ?
To trwała zmiana w psychice, która spowodowana jest gwałtownym, intensywnym i przykrym, czasami dramatycznym przeżyciem. Ten szczególny stan psychiczny wywołany jest działaniem, które odbierane jest przez nas jako zagrożenie zdrowia lub życia nas samych lub naszych bliskich. Tym stanom najczęściej towarzyszą nieuzasadnione lęki.
Trauma może by spowodowana:
- Nagłą śmiercią bliskiej osoby
- Wypadkiem komunikacyjnym
- Doświadczaniem przemocy fizycznej lub psychicznej
- Uczestnictwem w działaniach wojennych
- Przeżyciem katastrofy
Co powinno zwrócić już naszą uwagę?
Powracające, niechciane wspomnienia traumatycznego wydarzenia, natłok niespokojnych i negatywnych myśli wynikających z traumatycznego wydarzenia. Unikanie miejsc, ludzi, myśli czy sytuacji, które mogą nam przypomnieć o traumie. Negatywne myśli o sobie lub świecie, poczucie oderwania od innych, utrata poczucia sensu. Stany depresyjne i apatyczne, lęk, uczucie pustki lub beznadziejności.
KONSEKWENCJE TRAUMY
Trauma potrafi zmienić osobowość człowieka, jego spojrzenie na świat oraz reakcje emocjonalne. Brak zaufania oraz trudności w otwarciu się na innych ludzi, nadmierna kontrola. Niska samoocena oraz poczucie bezwartościowości. Może też prowadzić do pojawienia się zespołu stresu pourazowego (PTSD), niebezpiecznych zaburzeń nerwicowych oraz innych zaburzeń na tle emocjonalnym m.in. fobii, zaburzeń odżywiania, natręctw, utraty poczucia sensu istnienia, zaburzeń seksualnych, stanów depresyjnych.
Doznanie tego rodzaju stanów emocjonalnych prowadzi do głębokich zmian w funkcjonowaniu człowieka ale i też w strukturze i aktywności naszego mózgu. Zmiany te są często nieodwracalne, co przekłada się na zaburzone funkcjonowanie w późniejszym życiu. Dlatego tak ważne jest aby nie bagatelizować naszych lęków.
Wykazuje się, że dorośli, którzy doświadczyli traumy w dzieciństwie, mogą wykazywać niekontrolowane reakcje na stres i mieć trudności z codziennymi obowiązkami. U takich osób pojawia się nierzadko obniżone poczucie własnej wartości i rzadziej odnoszą sukcesy w życiu. Co w efekcie końcowym obniża jakość ich życia. Więcej o traumach z dzieciństwa, czy też o zaniedbaniach emocjonalnych z dzieciństwa dowiesz się w kolejnym artykule klikając TUTAJ.
TRAUMY POKOLENIOWE – CZY MOŻEMY DZIEDZICZYĆ TRAUMY?
Coraz większa ilość badań wskazuje, że traumy tj.: wojna, przemoc domowa, w ostatnich latach covid, brak bezpieczeństwa życiowego, tragiczna śmierć, pozostawiają ślad nie tylko w psychice danej osoby przeżywającej te traumy, ale również pozostawiają trwały ślad w genach, wpływając tym samym na kolejne pokolenia.
Ostatnie doniesienia mówią o tym, że trauma może zostawić chemiczny ślad na genach osoby, który może być przekazywany potomstwu, a nawet i kolejnym pokoleniom. Taki proces nie jest mutacją genetyczną, lecz zmienia sposób, w jaki geny są wyrażane. Ta zmiana nazywana jest epigenetyczną. Zauważono już dawno, że nie dziedziczymy tylko cech fizycznych, ale także predyspozycje do chorób, a teraz okazuje się, że też skutki przeżytych traum i lęków.
Badania
Badania dr R. Yehudy nad potomkami ocalałych z Holokaustu wykazały, że dzieci ocalałych mają zmiany epigenetyczne związane z regulacją kortyzolu, hormonu stresu i doświadczają syndromu PTSD. Takie zmiany mogą znacząco wpływać m.in. na podatność na zaburzenia stresowe.
Liczne badania osób będących w łonie swoich matek podczas holenderskiej zimy głodowej trwającej między 1944 a 1945r. doświadczały większej liczby problemów zdrowotnych, w tym otyłości, zaburzeń metabolicznych i chorób sercowo-naczyniowych. Te badania podkreślają długotrwały wpływ głodu na kolejne pokolenia.
Z doświadczeń wielu psychoterapeutów wypływają również dane o pacjentach, których problemy i zaburzenia emocjonalne lub psychiczny miały właśnie podłoże nie swoich traum, czyli traum międzypokoleniowych.
TRAUMA MOJA, CZY MOICH PRZODKÓW?
Rozpoznanie traumy, która nie należy do mnie, nie jest łatwym procesem. Wymaga zdolności odpowiedniego wglądu w siebie i zrozumienia subtelnego związku między osobistymi doświadczeniami a historycznymi i rodowymi kontekstami. Przydatna jest w tej kwestii też wiedza o znaczących zdarzeniach w rodzinie, które odznaczają się wzorcami traum m.in. przemoc, wojny, migracje, starty, katastrofy, klęski żywiołowe, głód itp. Wszystkie znaczące stresory, które mogły pozostawić ślad w rodzinnych narracjach i wpłynąć na późniejsze pokolenia.
Pierwsze symptomy mówiące, że przeżywamy nieswoją traumę mogą być wtedy, kiedy odczuwamy silne emocje lub silne reakcje w sytuacjach, które nie wydają się uzasadnione naszymi własnymi doświadczeniami. To są również powtarzające się wzorce zachowań, występujące w rodzinie, będące wynikiem nieprzetworzonej traumy np. schematy unikania, nadopiekuńczości, niewyjaśnione schematy zrywania kontaktów/ relacji.
Kolejnym z symptomów nie swojej traumy może być objaw fizyczny lub psychosomatyczny np. przewlekły ból, zaburzenia snu, ataki paniki, objawy przypominające OCD l problemy trawienne, napięcia mięśniowe, zmiany skórne ( m.in. łuszczyca, zaczerwienienia), ale co najważniejsze, objawy występuje z niewyjaśnionych powodów medycznych.
JAK HIPNOTERAPIA RADZI SOBIE Z TRAUMAMI OSOBISTYMI I TRAUMAMI POKOLENIOWYMI?
Najpierw trzeba zrozumieć, że traumy mogą mieć długotrwały a nawet i międzypokoleniowy wpływ na jednostki. Dlatego też ważne jest to, aby podczas pracy skoncentrowanej na Kliencie, ukierunkować się również na jego rodzinnej historii o ile Klient jest na to otwarty.
Gdy Klient ma świadomość, że przeżywa skutki traumy pokoleniowej, wtedy podczas hipnoterapii koncentrujemy się na konkretnym wydarzeniu, które określane jest jako źródło jego problemów.
Należy też mieć uważność na to, że możemy latami nie pamiętać o traumatycznym wydarzeniu, mimo, że było ono naszym wydarzeniem. Dzieje się tak wtedy, kiedy nasza podświadomość „ukrywa” takie zdarzenie przed nami, uruchamiając pierwotne mechanizmy obronne. Ta niepamięć nie powinna jednak stanowić problemu dla hipnoterapeuty, ponieważ praca z podświadomością nie wymaga tak szczegółowej wiedzy na poziomie świadomym.
Czasami zdarza się, że Klient nie jest świadomy źródła swoich problemów lub niewłaściwie określa to źródło czy też błędnie przypisuje je sobie. Wtedy doświadczony hipnoterapeuta podczas procesu hipnoterapeutycznego, będzie dostrzegał ten niuans przy intensywności zachodzenia zmian u Klienta. Dlatego też, tak ważna jest systematyka zalecanych sesji i ukończenie pełnego procesu oraz szczerość z hipnoterapeutą.
Dobór odpowiednich metod i technik hipnoterapeutycznych m.in. regresji życia klienta do samego poczęcia, czy też regresji pokoleniowej pozwala na dotarcie do zakamarków naszego zapisu genetycznego, którego nawet możemy nie być świadomi. Wykorzystując te techniki pracujemy nad wyeliminowaniem negatywnego skutku wydarzeń traumatycznych, a także nad odcięciem na przyszłość skutków takich traum poprzez doświadczanie czegoś co było nie do wytrzymania w sposób, który nam to ułatwia, czyli w bezpiecznym miejscu i w towarzystwie osoby zapewniającej to bezpieczeństwo.
Ta logika może wydawać się nieco skomplikowana lub wręcz magiczna, ale pamiętać należy o tym, że nośnikiem przekazów międzypokoleniowych jest (nieświadoma) podświadomość, która właśnie nie zna logiki, pojęcia czasu i przestrzeni, ani nie rozróżnia na dobre i złe. Dlatego przejmujemy skutki traum pokoleniowych, kierując się nadrzędnymi dla nas wartościami takimi jak: rodzinne prawa lojalności, przynależności i połączenia.
Podczas hipnoterapii pracujemy także nad rozpoznawaniem własnych potrzeb, które są często stłumione przez „prawa rodzinne” i powodują nierzadko jeszcze głębsze zaburzenia. Pracujemy również nad redukcją stresu by pogłębić naszą uważność i rozwinąć w sobie inteligencję emocjonalną oraz zdolności do zarządzania emocjami.
Kluczowe podczas hipnoterapii traum są drobne sygnały płynące z naszej podświadomości, które pozwalają nam je przetworzyć i ostatecznie uwolnić, dlatego wykorzystuje się hipnozę aby pracować nad stanem w zawężonej uwadze.
Kontakt
Menu
Śledź mnie
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.